De laatste dagen in Namibië

/0 Reacties/in , , , , , , , , , /door

Na de mooie ochtend in Kolmanskop reden we diezelfde dag naar de omgeving van Keetmanshoop om daar te overnachten tussen de kokerbomen. De volgende dag reden we door naar Zuid-Afrika, in de hoop nog een luipaard te kunnen zien in het Kalahari National Park. In het wild hebben we ze helaas niet gezien, wel bij de overnachtingsplek bij Keetmanshoop.
In het Kalaghadi Transfrontier Park zoals het officieel heet en delen van Namibië, Botswana als Zuid-Afrika bestrijkt had het helaas een paar dagen voor onze aankomst geregend waardoor er nog maar weinig dieren te zien waren, maar wel veel leeuwen dus dat was toch nog een waardig einde. Na hier nog een paar dagen gezeten te hebben zijn we weer richting Windhoek gereden vanwaar onze terugvlucht ging. Na nog een dag souvenirs kopen en de auto schoon maken was het tijd om de terugvlucht te nemen. Na veel problemen met een stoel met meer beenruimte te krijgen en een lange vertraging vanwege de sneeuw (!!!) kwamen we uiteindelijk op Dusseldorf aan waar mijn goede vriend Maarten al 4 uur op ons stond te wachten. En dat was het einde van een prachtige afwisselende en indrukwekkende vakantie in een land dat we absoluut iedereen kunnen aanraden!

De laatste serie foto’s van deze reis:

Ballonvaart boven Sossusvlei

/0 Reacties/in , , , , , , , , , /door

Het hoogtepunt van deze vakantie was de volgende ochtend. Patricia en ik hadden een ballonvaart geboekt boven de zandduinen en rivierbedding in de omgeving van Sesriem en Sossusvlei. Heel vroeg in de ochtend werden we door een busje opgehaald om naar het vertrekpunt gebracht te worden. Daar aangekomen waren de twee ballonnen al voor zover klaar en konden we bijna gelijk instappen. Onze piloot hield een kort praatje en op het moment dat de zon opkwam stegen we op. Het was een prachtige ervaring met een heerlijke stilte om ons heen en een fantastisch uitzicht over dit bijzondere landschap. Er was zelfs ochtendmist waardoor het landschap een mystieke uitstraling kreeg en nog fotogenieker oogde. Na ruim een uur gevlogen te hebben landden we en kregen we ter plekke een zeer goed verzorgd champagne ontbijt, midden in het landschap. Heerlijk!

Deze fantastische ochtend leverde de volgende foto’s op:

Sossusvlei – 1

/0 Reacties/in , , , , , , , /door

Naast al het wild in Etosha zou dit het andere hoogtepunt worden van Namibië, de Sossusvlei. Het staat bekend om zijn enorm hoge zandduinen die hier zijn, zelfs de hoogste ter wereld. De duinen bestaan uit prachtig gekleurd rood zand en doordat de duinen nog steeds in beweging zijn hebben ze scherpe graten, wat het alleen maar fotogenieker maakt.

De duinen zijn bij het eerste licht ‘s ochtends het mooiste en dus was het vroeg dag. Maar het was het absoluut waard, wat een prachtige ervaring was het om daar rond te lopen. Bij toeval liepen we zo de Deadvlei in, waarover Wikipedia het volgende weet te melden:

De Dodevlei is een witte kleivlakte valkbij de bekendere Sossusvlei, in het Namib-Naukluft Park in Namibië. De Dodevlei is omgeven door een aantal van de hoogste duinen ter wereld, waarvan de hoogste 300 tot 400 meter hoog is, en op een zandstenen terras ligt. De kleivlakte werd gevormd na regenval wanneer de Tsauchab-rivier overstroomde, wat zorgde voor ondiepe poelen waar in de overvloed aan water de acacia konden groeien. Toen het klimaat veranderde werd het gebied geteisterd door droogte, zandduinen omringden de vlakte waardoor de waterstroom van de rivier geblokkeerd werd. Omdat er te weinig water bij de bomen kwam zijn die gestorven, hoewel er een aantal plantensoorten wel kunnen overleven op het vocht uit de ochtendmist en de weinige regenval, zoals de salsola en inara. De overgebleven skeletten van de bomen, die ongeveer 900 jaar oud zouden zijn, zijn zwartgeblakerd door de zon. Ondanks dat ze niet versteend zijn, vergaan ze niet omdat het te droog is.

Al dit natuurschoon van die eerste ochtend in de Sossusvlei en de Deadvlei heeft de volgende foto’s opgeleverd:

Namib Naukluft omgeving

/0 Reacties/in , , , , , , , /door

De omgeving van de Namib Naukluft mountains is erg afwijkend van de rest van Namibië: rotsig, bergen, groen, water en regenachtig (in ieder geval wel toen wij er waren). Het past niet in het beeld dat je normaal hebt van Namibië. Reden om hier naartoe te gaan was dat dit één van de weinige gebieden is waar je kunt wandelen.

De reis er naartoe was erg mooi maar we zagen een duidelijke weersomslag ontstaan. Het waaide hard, in de verte waren donkere wolken te zien en uiteindelijk was het ook bij ons regenachtig aan het worden. Dit was wel even een omslag na de twee weken strakblauwe hemel. Dit zorgde wel voor spectaculaire foto’s:

Een plek die bekend is geworden door een boek van Ton van der Lee is Solitaire. Deze oase dat vroeger niet meer dan een onbetrouwbaar tankstation was is nu een goedlopende loge, camping en rustplaats in één. Allevier hadden we het boek gelezen en vonden het dus erg leuk om hier te overnachten.

In de Namib Naukluft mountains aangekomen hebben we uiteindelijk wel een dagwandeling gemaakt maar door het slechte weer moesten we alweer snel omkeren. Toch heeft het nog één mooie foto opgeleverd:

Skeleton Coast en de zeehonden kolonie

/0 Reacties/in , , , , , , , , , /door

Na ons zeer geslaagde bezoek aan de Himba was het tijd om door te reizen naar de kust. Via de beruchte Skeleton Coast. Deze kust was berucht bij zeevaarders vanwege zijn sterke stromingen en verraderlijke rotsen voor de kust. Maar wie hier schipbreuk leed en de kust levend haalde was nog maar halverwege. Hier lagen namelijk alleen maar eindeloze reizen aan zandduinen, zonder enig leven of water. Hier overleven was vrijwel onmogelijk. Vandaar de naam Skeleton Coast…

Gelukkig is het tegenwoordig anders. Schepen hebben GPS en lopen niet meer hier aan de grond. Ook op land is een goede weg aangelegd en konden we dus comfortabel dit gebied doorreizen, ondanks de felle wind. Wel liggen hier nog een aantal scheepswrakken op de kust die je kunt bezoeken, dit hebben dus zeker niet voorbij laten gaan:

Na ‘s avonds op een winderige camping gestaan te hebben gingen de volgende ochtend de zeehondenkolonie bezoeken op Cape Cross, een enorm grote kolonie en dit leverde de volgende foto’s op:

Bezoek aan de Himba – 2

/0 Reacties/in , , , , , , , /door

In dit bericht het tweede gedeelte van ons bezoek aan de Himba. In het bericht hieronder is al te lezen wie de Himba zijn. Een bevolkingsgroep in Namibië die nog op traditionele wijze leeft.

Na ‘s middags aangeboden te hebben ‘s avonds te koken voor ze zijn we inkopen gaan doen en zijn we bij zonsondergang met onze gids teruggegaan het het Himba dorp. Daar bleken te vrouwen aan het dansen te zijn. In eerste instantie dachten we ‘dat doen ze omdat ze dat nu eenmaal altijd voor toeristen doen’ maar ze bleven het de hele avond doen! Zelfs toen het eten al klaar was. Onze gids legde uit dat ze de hele avond bleven dansen omdat ze zo blij waren dat er veel eten en bezoek was. Het was echt een geweldige ervaring om dit mee te mogen maken. En het leverde de volgende foto’s op: